Inercia e evasivas desde Economía. Silencio e inacción desde Industria. Dispersión belixerante na oposición. Fronte ao escenario de crise económica, agoiro incluído de recesión tamén en Galiza, as iniciativas das formacións políticas ao respecto serán clave nos debates até o 1M.
"A situación non é boa". Até aí concede o conselleiro de Economía, Xosé Ramón Fernández Antonio, en conversa con Vieiros, ao respecto do escenario económico, insistindo na argumentación do "plus de resistencia" de Galiza fronte á crise. Teima en defender o conselleiro que a Xunta actuou máis velozmente no recoñecemento e na adopción de medidas fronte á crise respecto á actitude amosada por outras administracións, nomeadamente o goberno español, que negou tal estremo durante meses. Pero con todo, e en plena escena preelectoral, evita Fernández Antonio afondar no esquema de traballo posíbel e non aclara cal debera ser a potencial reformulación do conxunto de iniciativas que, no marco da súa capacidade de acción, podería esgrimir a Xunta fronte á crise. Máis tímida é a resposta desde a Consellaría de Industria, cuxo responsábel renunciou a explicar para Vieiros a posición do seu departamento diante da crise. Coa poza económica acaparando as portadas e diversos departamentos expoñendo o seu conxunto de medidas anticrise, o departamento de Industria atravesaba o escenario mantendo as inercias da consellaría e sen novidade específica ningunha fronte á crise.
Paradoxalmente, a reacción inicial do PPdeG foi teimar en que o Executivo obstaculizara a presunta tendencia económica positiva impulsada durante a anterior etapa de goberno, concedendo apenas que os erros que puideran ter cometido os gobernos populares previos terían sido "recollidos e agrandados" por PSdeG e BNG. No marco desa estratexia, o último pleno de orzamentos resolveuse no Parlamento cun escaso debate real acerca de propostas concretas, saíndo adiante o proxecto avalado por socialistas e nacionalistas sen ningunha achega da oposición parlamentaria e co PP botando man de argumentarios moi similares aos que, na crítica ao Goberno, xa manexaba os dous anos anteriores cando aínda non se falaba de crise.
Acumúlanse as cifras negativas na porta do 1M
Ao tempo que os electores acudan ás urnas o próximo 1 de marzo cumprirase case que un ano desde que o Instituto Galego de Estatística fixese públicos os datos de crecemento da economía galega en 2007. Daquela e segundo coñeciamos en marzo de 2008, a economía do país medrara un 4% o ano anterior, dúas décimas por riba da media estatal. Daquela era o sector da construción o que rematara exercicio coa mellor evolución (4,3% de incremento) e o propio sector industrial cerraba ano a un ritmo do 4% (ben é certo que xa significativamente por baixo do 4,7% de crecemento do exercicio anterior).
A propia cita electoral quedou fixada desta volta para apenas uns días antes de que se coñezan novos indicadores económicos que se agoiran pouco afagadores para o balance do país. Por riba, a propia Xunta renunciou a actualizar as súas previsións de crecemento en tempo preelectoral, malia a avaliación pesimista que para o conxunto do Estado trasladaba a propia Comisión Europea. No que lle toca ao desemprego, a evolución en 2008 deixaba a taxa nun 9,74%, 189 mil persoas no paro, un aumento de 32.500 en 2008, un 33,6% máis ca o ano anterior, así e todo, unha das menores a nivel estatal.
O mes de febreiro comezaba ademais en Galiza con máis datos pesimistas ao respecto da dinámica empresarial, con balance da creba de dúas empresas cada día no último trimestre. Unha evolución que racha cunha das prioridades de administración e axentes socioeconómicos, que sinalan a importancia de manter o tecido empresarial o máis intacto posíbel, aínda que reduza actividade e beneficios, co obxectivo de garantir unha saída máis rápida do pozo económico no momento en que a conxuntura mellore. Ao fío, desde o contorno empresarial, advirten tamén da ineficacia polo momento na atención aos problemas de crédito dos empresarios, situación que mesmo estaría lastrando algún dos sectores máis dinámicos e que zoupa especialmente no emprendemento.
O posicionamento das principais formacións políticas diante deste escenario é fundamentalmente o de suxerir viraxes estratéxicas máis a longo prazo e con diferentes graos de ambición. Xa que serán obxecto de análise posterior, fixámonos agora nas iniciativas concretas máis a curto prazo.