Vieiros

Carlos Lema, director editorial de Galaxia, salienta que se optou por un autor consagrado, "un dos grandes autores franceses contemporaneos", na mesma liña que o pasado ano con Doris Lessing, "ambos os dous con status moi consolidados nos seus sistema literarios". Non arriscou o premio polo tanto, recoñecendo a obra dun creador pertencente á academia, ao centro do sistema. Xavier Queipo recoñece que a obra de Le Clézio o marcou moito no seu momento, "polo seu estilo, que mestura a novela de aventuras coa reflexión interior".

Para Queipo, é certo que Le Clézio non innova formalmente, "é un contador de historias que emprega a narrativa clásica", pero defende que se trata dun autor moi sólido: "un pouco no estilo de Kapuscinsky, combina a viaxe e a aventura, afondando nas culturas dos personaxes das súas novelas, moitas veces cidadáns de países africanos ou asiáticos que chegan á metrópole". Xavier Queipo destaca Os buscadores de ouro como a súa novela favorita do autor.

"Xa lle tocaba a Francia", dixo Marcos S. Calveiro nada máis coñecer a nova do premio, que con certo desagrado concordou en que o Nóbel premia de novo a un autor consagrado. O mesmo pensa Manuel Bragado, director de Xerais, que destaca como o Nóbel adopta de continuo "posicións centristas", deixando de lado "tanto aos autores norteamericanos como ás linguas minoritarias". Bragado liga a Le Clézio con Robbe-Grillet, falecido hai uns meses e representante máis destacado do nouveau roman, no que hai que adscribir a Le Clézio igualmente: "entendo o premio, en parte, como unha homenaxe xeracional". Mesmo dentro da literatura francesa, os autores consultados apuntan outros nomes que ao seu xuízo achegan máis valor á literatura contemporánea; por exemplo, Lema cita a Jean Echenoz ou Patrick Chamoiseau.

Francia levaba 23 anos sen recibir o Nóbel, dende que Claude Simon foi recoñecido en 1985, e a Academia sueca debeu pensar que xa tocaba. Porén o premio outorgado ao escritor de orixe chinesa Gao Xingjian no ano 2000 pode considerse un premio ás letras francesas en gran parte, ao escribir parta da súa obra nesta lingua, e formar parte daquel sistema literario.

Unha única tradución ao galego
Le Clézio é un autor clave na literatura francesa da segunda metade do século XX, pero non tan coñecido no exterior. De feito en galego podemos atopar unha única tradución, Mondo e outras historias, publicado por Xerais en 1987. O libro foi traducido polo recentemente homenaxeado Valentín Arias e por Raquel Villanueva. "Foi un encargo que me fixo a editorial", di Arias, "pero como eu estaba moi ocupado nese momento, finalmente a tradución fixémola a medias entre os dous". O libro obtivo en 1989 o Premio Ramón Cabanillas e mais o premio estatal á mellor tradución.

A obra obtivo unha acollida moi boa entre os lectores, salienta Bragado, e de feito está esgotada dende o ano 2000. Xerais xa iniciou os correspondentes procesos para lanzar unha reedición. Na obra, un conxunto de rapaces e rapazas descobren as súas propias fantasías grazas a viaxes que realizan a través do poder de imaxinación. Son adolescentes, cos seus problemas, que procuran a natureza como elemento liberador.