Vieiros

Volvendo á notiña, leo que ma envían “co obxectivo de propiciar o máximo consenso”. ¿Como me piden consenso cando non me pediron opinión? Tamén din que as bases do decreto pretenden superar o debate suscitado arredor das linguas en Galicia. Saben de sobra que ese debate non existía ata agora, que o provocaron Vdes. por motivos electorais. Pero o máis indignante é que pretendan convencerme de que queren “contar coa miña participación neste proceso ilusionante” para “lograr un marco educativo que sexa garantía da mellor convivencia nas aulas e na sociedade”. ¡Ilusionante! Xa viron o ‘ilusionadas’ que estaban máis de 60.000 persoas –a maior parte profesores- que ateigaron o Obradoiro compostelán o día 21. Son Vdes. os que están desilusionando o profesorado: nos 33 anos que levo no ensino nunca vira tanta desilusión e inquedanza. ¡Convivencia! Levo no meu instituto desde 1982: nestes 28 anos uns profesores demos as clases en galego e outros en castelán sen conflito, coa máis natural das convivencias. Inspectoras da seriedade coma Dª Paz Lamela –asinante, por certo, do Manifesto pola lingua de ProLingua (apartidaria e plural)- poden corroboralo. As sucesivas xeracións de alumnos e alumnas –na súa maior parte galegofalantes- dirixíronse ós/ás profesores/as no idioma que quixeron coa máis exemplar das convivencias. En todo este tempo non houbo aquí nin o máis mínimo conflito polo asunto da lingua, nin por parte dos pais, nin dos alumnos, nin dos profesores nin do persoal non docente. Ata agora fomos –somos- un dos innumerables exemplos de convivencia lingüística en Galicia. ¡Veremos qué pasa a partir de agora! Se esta idílica pax lingüística se tronza, a culpa non a teremos nós, os desta comunidade educativa, senón os que turran en meteren os cans na bouza creando problemas onde nunca os houbo.